Εισήγηση στα υπόλοιπα Πειραματικά από 1ο, 2ο, Βαρβάκειο, ΠΠΣΠΑ, Ιωνίδειο

Από:    1o Πρότυπο Πειραματικό Αθήνας

            Βαρβάκειος

            ΠΠΣΠΑ

            Ιωνίδειος

Κύριοι,

ως γονείς και κηδεμόνες των μαθητών που φοιτούν στα Πρότυπα – Πειραματικά Σχολεία της χώρας, είμαστε υποχρεωμένοι να επανέλθουμε σε συνέχεια των προηγούμενων επιστολών  και υπομνημάτων μας που σας έχουμε καταθέσει, εκθειάζοντας εκθέτοντας τις απόψεις και τις ερωτήσεις μας, οι οποίες ουδέποτε απαντήθηκαν από τους αρμόδιους.

Εκ μέρους των 6.000 περίπου οικογενειών που τα παιδιά τους φοιτούν στα παραπάνω Σχολεία, σας θέτουμε και νέα στοιχεία για ελλείψεις, παραλείψεις και δυσλειτουργίες, όπως αυτές προκύπτουν από την μέχρι τώρα λειτουργία των Σχολείων αυτών από την εφαρμογή των νέου νόμου, εμμένοντας παράλληλα σε όλες τις άλυτες παλαιότερες επισημάνσεις μας. Το διάστημα της εφαρμογής του νέου νόμου, θεωρείται εύλογο για να μπορούμε να εξάγουμε τα πρώτα ασφαλή συμπεράσματα επί της εφαρμογής του στο πεδίο της παιδαγωγικής και λειτουργικής επάρκειάς του.

1.      Παρατηρείται μια άνευ όρων και ορίων εντατικοποίηση, χωρίς περιεχόμενο, αιτία και προγραμματισμό, και μεταβιβάζεται μια εξαιρετικά δυσβάστακτη πίεση στους μαθητές των Σχολείων αυτών.

2.      Βασικά στοιχεία του νόμου, όπως η διευθέτηση του ωρολογίου προγράμματος, η διαφορετική επιλογή επιστημονικών πεδίων, η λειτουργία των ομίλων με εγκεκριμένο περιεχόμενο, ο αριθμός των μαθητών ανά τάξη και η κατάλληλη προετοιμασία και υποστήριξη των παιδιών ανά μάθημα, παραμένουν ερμητικά ανενεργά και χωρίς καμιά κεντρική πανελλαδική κατεύθυνση. Αναπάντητο ακόμα το ερώτημα της μόνιμης διασφάλισης του αδιάβλητου των εξετάσεων στην αλλαγή των βαθμίδων, με την ύπαρξη μιας βάσης δεδομένων θεμάτων και τη δυνατότητα κάθε σχολείου να διεξάγει τις δικές του εξετάσεις με τον δικό του τρόπο.

3.      Οι ελλείψεις καθηγητικού προσωπικού ακόμα και σε κύρια μαθήματα αφού η ΔΕΠΠΣ δεν βρίσκεται σε πλήρη λειτουργία (ήδη μέσα Νοεμβρίου) και οι κατά τόπους Β'/θμιες Διευθύνσεις αδυνατούν να καλύψουν τις θέσεις αυτές λόγω νομικών και τυπικών προβλημάτων. Αλλά και η έλλειψη γραμματειακών και άλλων υποδομών που προβλέπονται από το Νόμο είναι παραπάνω από αισθητές.

4.      Οικονομικά τα σχολεία καταρρέουν με άμεσο κίνδυνο τη δυσλειτουργία τους σε βασικά ζητήματα της καθημερινότητάς τους. Ο κίνδυνος της διάλυσης και της ακύρωσης του ρόλου τους είναι παραπάνω από υπαρκτός. Θεωρούμε ότι ο δημόσιος χαρακτήρας των σχολείων μας είναι κάτι που δεν θα το διαπραγματευτούμε με κανέναν.

5.      Το εκπαιδευτικό προσωπικό είναι απασχολημένο υπερβολικά με την τυπική γραφειοκρατία και την γραμματειακή λειτουργία των Σχολείων μας, υποβιβάζοντας το ρόλο του, αντί να είναι απερίσπαστα αφιερωμένο στο εκπαιδευτικό του έργο στη διδασκαλία και μόνο των μαθητών, όπως γίνεται σε Πανευρωπαϊκό επίπεδο. Επιπλέον, στη μέση της σχολικής χρονιάς, ήρθε και η κατάθεση φακέλων προσωπικής αξιολόγησης των καθηγητών μας, με τη μορφή του κατεπείγοντος, επιβαρύνοντάς τους εκπαιδευτικούς με απάνθρωπο τρόπο μιας και πρόκειται για το μέλλον της ύπαρξής τους στο σχολείο μας. Επειδή λοιπόν μιλάμε για τους ανθρώπους, που με τη δική τους αποκλειστική συμβολή τα Σχολεία μας κρίθηκαν κατά νόμο Πρότυπα – Πειραματικά, εγείρεται αμείλικτο το ερώτημα αν τα σχολεία μας μετατρέπονται, από το νεότατο νομικό πλαίσιο της αξιολόγησής τους, σε χώρους “εμπλουτισμού” βιογραφικών στη μέση της χρονιάς και όχι χώροι ουσιαστικής μετάδοσης της γνώσης, δημιουργώντας ακόμα μεγαλύτερη απόσταση των καθηγητών από το πραγματικό τους έργο.

6.      Η εφαρμογή του νόμου είναι ελλιπέστατη και αποσπασματική, μιας και χρειάζονται πολλές διευκρινήσεις και Υπουργικές αποφάσεις για την εφαρμογή του, τόσο σε λειτουργικό όσο και σε παιδαγωγικό επίπεδο.

7.      Ερωτήματα που παραμένουν αναπάντητα, μιας και τα σχολεία μας θα αξιολογούνται κατά νόμο, σε τακτά χρονικά διαστήματα, θέτουν σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα τους. Πως θα γίνει αυτή η αξιολόγηση, χωρίς να αναφέρονται οι στόχοι του αποτελέσματος; Ερωτήματα, όπως ποιος είναι ο “καλός μαθητής” ή ο “καλός δάσκαλος” ή το “καλό σχολείο” ή πώς γίνεται το “καλό μάθημα”, παραμένουν χωρίς ανταπόκριση και εγείρουν από τη μεριά μας ένα τεράστιο ερωτηματικό για το αν υπάρχει απάντηση ενταγμένη στο λειτουργικό επίπεδο του νόμου. Επίσης, πως γίνεται παιδιά “ικανά” στην Α' Γυμνασίου να γίνονται “ανίκανα” στην Γ' Γυμνασίου; Αυτό δεν προσβάλει το εκπαιδευτικό μας σύστημα και τα σχολεία μας;

8.      Η πληροφόρησή μας για τους όρους που ισχύουν και πρόκειται να ισχύσουν για τα παιδιά μας είναι ελλιπής, ασαφής και σε πολλά θέματα ανύπαρκτη. Το γεγονός ότι τα παιδιά που έχουν εισαχθεί στα σχολεία αυτά, με το σύστημα της επιλογής μέσω κλήρωσης, να μην γνωρίζουν τι θα κάνουν, από την αρχή της σχολικής χρονιάς, θεωρείται απαράδεκτο. Τελειώνει το α' τρίμηνο και δεν γνωρίζουμε ακόμα αν θα γίνουν εξετάσεις, σε ποια ύλη, με ποια μορφή, πότε και με ποιον τρόπο από κάποιον που μπορεί να δώσει μια υπεύθυνη απάντηση.

9.      Ο νόμος έχει αγνοήσει πλήρως τα παιδιά που ήδη φοιτούν στα Σχολεία αυτά, κατά την εκκίνηση της εφαρμογής του. Τα αντιμετωπίζει με εντελώς τυπικό τρόπο, επιστημονικά αντιεκπαιδευτικό. Η βίαιη και χωρίς επιλογή αλλαγή του τρόπου μετάβασης από το Γυμνάσιο στο Λύκειο – από το αυτοδίκαιο στην εξεταστική διαλογή – δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στα παιδιά μας. Επειδή η  ομαλή ανάπτυξη του ατόμου, ειδικά σε αυτή την ηλικία, συνιστά ακρογωνιαίο λίθο της διαμόρφωσης της προσωπικότητάς του πρέπει να λαμβάνεται πάντα υπόψη στο σχολικό περιβάλλον. Άλλωστε αυτή η ομαλότητα στη ζωή προβλέπεται και στο σύνταγμα της χώρας μας. Αν και είναι τα μοναδικά παιδιά που αγνοήθηκαν εντελώς στις μεταβατικές διατάξεις του νόμου, στιγματίστηκαν επιπλέον ως ανεπαρκείς και ανίκανοι, όταν εντός της Ελληνικής Βουλής από επίσημα χείλη ακούστηκε “Βεβαίως εξετάσεις! Εξετάσεις για την εισαγωγή στην Α' Λυκείου ............... Οι μαθητές να μάθουν να διαβάζουν για να μην έχουν νοοτροπία δημοσίου υπαλλήλου.......”

10.  Υπενθυμίζουμε ότι στη διεθνή εκπαιδευτική βιβλιογραφία οι αδυναμίες της εκπαίδευσης αποδίδονται στις κοινωνικές, πολιτισμικές εκπαιδευτικές πρακτικές της κοινωνίας των ενηλίκων και άρα των πολιτικών επιλογών της Πολιτείας. Επιστρέφουμε λοιπόν τους θλιβερούς χαρακτηρισμούς σε αυτούς που τους σχηματοποιούν – χρησιμοποιώντας κοινωνικούς αυτοματισμούς – και ελπίζουμε να μην εκφράζουν το σύνολο και να αντικρουστούν από τους αρμόδιους με σύγχρονη επιστημονική σκέψη.

            Με βάση τα παραπάνω και με επίγνωση των δύσκολων καιρών που ζούμε σε πολιτικό, πολιτισμικό, οικονομικό και κοινωνικό πεδίο, ζητάμε τα παρακάτω ως γονείς και πολίτες που διακατέχονται από την επιθυμία να μην υπάρξουν παιδιά “θύματα” της εποχής αυτής, στεκόμενοι πάντα δίπλα τους στην προσπάθειά τους.

           

i.        Ομαλή και σταδιακή εφαρμογή του νέου Νόμου χωρίς αναταράξεις που επηρεάζουν αρνητικά την εκπαιδευτική διαδικασία. Οποιαδήποτε μορφή αξιολόγησης θα πρέπει να γίνει μετά την πλήρη και αξιολογημένη εκπαιδευτικά εφαρμογή του Νόμου, σε όλο το εύρος των διατάξεων που τον αποτελούν και για όλα τα Σχολεία. Ένα διάστημα δοκιμαστικής εφαρμογής μετά από την υπογραφή των σχετικών υπουργικών αποφάσεων θα διασφαλίσει ξεκάθαρη, στοχευμένη και αποτελεσματική εκπαιδευτική διαδικασία η οποία αποτελεί και τη μεγαλύτερη εγγύηση για την προαγωγή της γνώσης των μαθητών. Αιφνιδιαστική και αποσπασματική εφαρμογή των διατάξεων του Ν. 3966/2011 στους μαθητές, δεν μπορεί παρά να αποτελεί άδικη και αναδρομική ισχύ Νόμου που δεν ταιριάζει σε ένα ευνομούμενο κράτος, ιδιαιτέρως όταν αφορά παιδιά και δημιουργεί τεράστιες στρεβλώσεις στο σχολικό περιβάλλον.

ii.      Επαναλαμβάνουμε το αίτημά μας για μεταβατική περίοδο χωρίς εξετάσεις για την εισαγωγή στο Λύκειο των μαθητών που τώρα φοιτούν. Το αίτημα κατατέθηκε 23/11/2011 και παραμένει αναπάντητο. Θεωρούμε, δε, το αίτημά μας απολύτως δίκαιο διότι, όταν υποβάλαμε την αίτηση μας για την κλήρωση του παιδιού μας, οι μαθητές του συγκεκριμένου σχολείου εισάγονταν στο  αντίστοιχο Λύκειο με τους ίδιους όρους που ίσχυαν για όλους τους μαθητές στην Ελληνική επικράτεια: Η εισαγωγή των μαθητών από το Γυμνάσιο στο αντίστοιχο Λύκειο αποτελούσε φυσική συνέχεια των σπουδών τους. Η εφαρμογή της αιφνιδιαστικής αυτής διάταξης του Ν. 3966/2011 στους μαθητές αυτούς, δεν μπορεί παρά να αποτελεί άδικη και αναδρομική ισχύ Νόμου που δεν ταιριάζει σε ένα ευνομούμενο κράτος, ιδιαιτέρως όταν αφορά παιδιά.

iii.    Τοποθετούμαστε απέναντι στο χρόνο που έχει επιλεγεί για να κατατεθούν οι φάκελλοι αξιολόγησης των εκπαιδευτικών. Τέτοια είδους ζητήματα δεν τοποθετούνται στη μέση της σχολικής χρονιάς, γιατί δημιουργούν ασυνέχειες στην εκπαιδευτική διαδικασία και απόσπαση των καθηγητών από την αμέριστη προσοχή τους στο πολύ σοβαρό διδακτικό τους έργο, μιας και αφορούν ακόμα και την μελλοντική τους ύπαρξη στα Σχολεία μας. Προτείνουμε λοιπόν το πάγωμα της διαδικασίας της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών μέσα στη σχολική χρονιά, μιας και είναι θέμα που θα κριθεί μετά το τέλος της σχολικής χρονιάς.

iv.    Οι γονείς να ενημερώνονται για όλα τα σημεία -και σε βάθος- ως προς τα οποία τα εκπαιδευτικά προγράμματα και οι εκπαιδευτικές διαδικασίες του Γυμνασίου και Λυκείου διαφοροποιούνται από τα υπόλοιπα σχολεία της χώρας ως προς τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα, εγκαίρως και από επίσημα χείλη όπως οι κανόνες της Δημοκρατίας και Ισονομίας καθορίζουν. Άλλωστε η παρουσία ενός μαθητή σε Πρότυπο-Πειραματικό Σχολείο, προϋποθέτει τη συγκατάθεση του Γονέα του. Επιπλέον, στο μέτρο που τα Πρότυπα-Πειραματικά αποκτούν μία αυτονομία εφαρμογής προγραμμάτων που δεν εφαρμόζονται στα υπόλοιπα σχολεία, σε συνδυασμό με την ύπαρξη εξετάσεων που ίσως κοστίσουν στα παιδιά μας την εσχάτη των σχολικών ποινών: αλλαγή Σχολικού περιβάλλοντος και μάλιστα με την “ταμπέλα” του ανεπαρκούς, ως Γονείς δικαιούμαστε σαφή πληροφόρηση για τις διαφοροποιήσεις του Σχολείου όπου φοιτούν τα παιδιά μας ως προς τους επιδιωκόμενους στόχους, τα προγράμματα και την παιδαγωγική αξιολόγησή τους.

v.      Να προσδιοριστεί το περιεχόμενο της έννοιας αριστεία. Τι ακριβώς αναμένεται από τα παιδιά μας να είναι ικανά να κάνουν σε επίπεδο μετρήσιμων εκπαιδευτικών σκοπών και στόχων; Για την νομοθεσία όπως αυτή υλοποιείται μας δίνει την εντύπωση ότι η “αριστεία” αποτελεί νεφελώδη έννοια για όντα Ολύμπιων δυνατοτήτων και όχι συνειδητή πορεία προς συγκεκριμένους στόχους, οι οποίοι όχι μόνο δεν έχουν τοποθετηθεί αλλά τεχνηέντως αποκρύπτονται στις μέχρι τώρα συζητήσεις. Αντ' αυτού έχουμε αντιληφθεί μια άκριτη και άνευ ανώτατου ορίου εντατικοποίηση και μάλιστα χωρίς κανένα σχεδιασμό. Μπορεί κανείς να δεχθεί να γίνουν οι μαθητές και παιδιά μας πειραματόζωα μέσα σε ένα ακραία αντιεκπαιδευτικό περιβάλλον, όπως διαφαίνεται μέχρι στιγμής;

vi.    Να εξασφαλιστεί, εντός του Σχολείου και εντός του ωραρίου του ωρολογίου προγράμματος, η επάρκεια της προετοιμασίας των μαθητών ώστε οι μαθητές να συμμετάσχουν επί ίσοις όροις στις όποιες εξετάσεις, όποτε αυτές ισχύσουν και σε οποιαδήποτε μορφή. Η έως τώρα κοινή και αδιαμφισβήτητη εμπειρία όλων των Ελλήνων ως προς τις εξετάσεις είναι ότι απαιτούν φροντιστηριακή προετοιμασία. Θα ήταν ανάλγητο να εφαρμοστεί  οποιοδήποτε μέτρο επιβαρύνει οικονομικά την Ελληνική οικογένεια που πλήττεται με πολλαπλούς και οδυνηρούς τρόπους στη μακρά περίοδο κρίσης που διανύουμε ως χώρα. Επιπρόσθετα, πρόωρη εφαρμογή του μέτρου θα λειτουργήσει ανασταλτικά για οικονομικά δοκιμαζόμενες οικογένειες και θα θιγεί το Συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα για ισότητα πρόσβασης στην Εκπαίδευση για όλους τους πολίτες.

vii.  Όλα τα παιδιά να προστατευτούν από κάθε προσβολή της προσωπικότητας και των ικανοτήτων τους. Με κάθε σεβασμό στη σπουδαιότητα της υψηλής ακαδημαϊκής επίδοσης, ζητάμε τον ίδιο σεβασμό και για τις εξελισσόμενες γνωστικές ικανότητες των εφήβων. Όλα τα παιδιά αποτελούν πολύτιμους ανθρώπινους πόρους. Έχουμε την πολυτέλεια, ως χώρα, να αφήσουμε έστω ένα παιδί “πίσω”; Άλλωστε, τα παιδιά μας φοιτούν στα Γυμνάσια μας έχοντας μία θέση που δικαιούνται σύμφωνα με συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο και όχι σφετεριζόμενα θέση άλλου παιδιού.

Τέλος, ελπίζουμε ότι, όπως οι προκάτοχοί σας - η κ. Διαμαντοπούλου δεσμεύτηκε για προσεκτική και όχι πρόχειρη εφαρμογή του μέτρου και ο κ. Μπαμπινιώτης δέχτηκε την αναστολή της διαδικασίας των εξετάσεων -  και εσείς θα προτάξετε τη σωστή εφαρμογή του Νόμου στην ολότητά του, χωρίς να πληγεί άδικα καμία οικογένεια.

Δεν είναι δυνατόν η διεξαγωγή εξετάσεων να αποτελεί αυτοσκοπό για ένα εκπαιδευτικό σύστημα, ιδιαίτερα μάλιστα όταν η αναγκαιότητά τους αμφισβητείται έντονα από μεγάλη μερίδα επιστημόνων της Παιδαγωγικής, χαρακτηρίζοντάς το μάλιστα ως ξεπερασμένα εξεταστικοκεντρικό.

Ως Γονείς, προσδοκούμε να δούμε στην πράξη αυτό που το Υπουργείο Παιδείας ευαγγελίζεται: “Πρώτα ο (κάθε) μαθητής”, “Πρώτα η Σχολική Μονάδα”, όπως και εμείς το αντιλαμβανόμαστε, παραμένοντας στην διάθεσή σας για οποιεσδήποτε διευκρινήσεις επί των προαναφερθέντων θεμάτων.

Με τιμή